Het is 7:45 en voorzichtig trek ik mijn schoenen aan. Die blaren zitten aan de zijkanten van mij hielen dus wandelen moet gewoon lukken. Ik praat op die manier mezelf wat moed in. Compeed is mijn beste vriend en ik ben intens gelukkig als ik mijn schoenen aan krijg en de eerste stappen zet. Afgezien van wat spierpijn gaat het namelijk prima. Ik pas nog net niet mijn gevoerde broek (paar kilootjes aangekomen sinds de Kilimanjaro trip) en dus ga ik toch weer met de wat dunne stretch outdoor broek op stap. Vrolijk fietsend naar het station vind ik het onderweg toch een beetje koud. Ik meende toch dat het gisteren minder koud was. Op station wacht ik op de trein en voel daar de wind goed. Brrrrrrr!!!! Wat blijkt, het is ook echt een stuk kouder! Zo koud dat mijn telefoon mijn vinger niet meer registreert op de touchscreen
 |
| Selfie einde dag 2 |
Rebecca en ik zien elkaar bij Starbucks en onder genot van een bakkie koffie reizen we af naar Amsterdam Amstel om daar de wandeling te starten om 9:30. Door de kou lijkt het toch pittiger om te wandelen. Ik heb het gevoel dat we langzamer lopen, misschien omdat ik mijn bovenbenen niet voel door de kou. Na de eerste kilometers wissel ik toch van sokken omdat ik pijn in de bal van mijn voet krijg. Ik trek de dikste paar aan die ik heb, en dat werkt tijdelijk. Maar genoeg om mee verder te kunnen.
Bij het pondje blijkt dat we enkel 10 min achter lopen op gisteren. En vermoedelijk is het wisselen van de sokken daar de oorzaak van. Op 17 km maken we onze standaard stop en gaan we aan de warme chocolademelk. En dan komt Rebecca met het briljante idee om soepje te nemen. Dus dat doen we ook. Een wat langere pauze daardoor, maar veel profijt van. We bespreken dan ook de temperatuur en het blijkt dat 't toch wel 2 a 3 graden onder 0 is en een gevoelstemperatuur van -7. En dan weer op pad. Alles oké tot aan het weiland waar we doorheen moeten. Daar kan ik mijn voeten niet recht plaatsen en dan weet ik ook ineens waar de blaren vandaan komen van gisteren. AUW! Maar we moeten door.. Blubber en dan opgevroren met her en der wat zachte stukken nog, geen fijne ondergrond. Na het weiland zal er geen rot stuk meer komen en dat hou ik me voor. Als ik ergens op stuk zou lopen dan is dit het wel. Maar ik overleef het. Paar honderd meter verderop is een cafeetje en Rebecca oppert om even een bakkie te doen, ik zeg volmondig ja. We moeten namelijk vanaf dat punt nog 8 km. Wel kort, maar precies genoeg om even bij te tanken. En vandaag gaan we meteen door naar het station. Rebecca heeft als vooruitzicht home sweet home en ik had het plan opgevat om naar een jazz voorstelling te gaan in de Flint in A'foort met Ki. Stiekem toch wel jaloers op haar planning ;)
Het is 7:45 en voorzichtig trek ik mijn schoenen aan. Die blaren zitten aan de zijkanten van mij hielen dus wandelen moet gewoon lukken. Ik praat op die manier mezelf wat moed in. Compeed is mijn beste vriend en ik ben intens gelukkig als ik mijn schoenen aan krijg en de eerste stappen zet. Afgezien van wat spierpijn gaat het namelijk prima. Ik pas nog net niet mijn gevoerde broek (paar kilootjes aangekomen sinds de Kilimanjaro trip) en dus ga ik toch weer met de wat dunne stretch outdoor broek op stap. Vrolijk fietsend naar het station vind ik het onderweg toch een beetje koud. Ik meende toch dat het gisteren minder koud was. Op station wacht ik op de trein en voel daar de wind goed. Brrrrrrr!!!! Wat blijkt, het is ook echt een stuk kouder! Zo koud dat mijn telefoon mijn vinger niet meer registreert op de touchscreen
Bij het pondje blijkt dat we enkel 10 min achter lopen op gisteren. En vermoedelijk is het wisselen van de sokken daar de oorzaak van. Op 17 km maken we onze standaard stop en gaan we aan de warme chocolademelk. En dan komt Rebecca met het briljante idee om soepje te nemen. Dus dat doen we ook. Een wat langere pauze daardoor, maar veel profijt van. We bespreken dan ook de temperatuur en het blijkt dat 't toch wel 2 a 3 graden onder 0 is en een gevoelstemperatuur van -7. En dan weer op pad. Alles oké tot aan het weiland waar we doorheen moeten. Daar kan ik mijn voeten niet recht plaatsen en dan weet ik ook ineens waar de blaren vandaan komen van gisteren. AUW! Maar we moeten door.. Blubber en dan opgevroren met her en der wat zachte stukken nog, geen fijne ondergrond. Na het weiland zal er geen rot stuk meer komen en dat hou ik me voor. Als ik ergens op stuk zou lopen dan is dit het wel. Maar ik overleef het. Paar honderd meter verderop is een cafeetje en Rebecca oppert om even een bakkie te doen, ik zeg volmondig ja. We moeten namelijk vanaf dat punt nog 8 km. Wel kort, maar precies genoeg om even bij te tanken. En vandaag gaan we meteen door naar het station. Rebecca heeft als vooruitzicht home sweet home en ik had het plan opgevat om naar een jazz voorstelling te gaan in de Flint in A'foort met Ki. Stiekem toch wel jaloers op haar planning ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten