 |
| Deze foto ging naar Rebecca.. *kijk naar ons uit* |
Na een aantal lange wandelingen is dan ook het moment waarvoor Rebecca heeft getraind. De Nijmeegse vierdaagse! En ik kan dat natuurlijk niet missen! Dus ga ik met Marjon met de trein naar Nijmegen.
Ik ben al vroeg wakker, ik hou de app van Nijmeegse vierdaagse in de gaten, want Rebecca is al vroeg op stap gegaan en ik probeer in te schatten hoe hard of dat ze gaat en of we op tijd vertrekken. De app geeft wisselend beeld. Van eindtijd 14:00 tot aan eindtijd 16:00. Ik wordt er wat confuus van. Maar even contact met Rebecca en ik begrijp van haar dat ze over de helft is, namelijk op 26 km zit rond 10:00. Dus *reken reken reken* Ja de planning klopt nog steeds. Met Marjon eerst een heerlijke frappuccino gescoord (temperatuur is 30 plus) en een broodje en onderweg dat we zijn.
 |
| Hello Kitty leest mee |
Gezellig bij kletsen met Marjon en nog even brainstormen wat op het laken geschreven moet worden. Het is 13:00 en we zijn in Nijmegen. Op de planning staat gladiolen kopen. Maar wat zien we? Een Hello Kitty ballon!! Marjon en ik moeten beiden lachen en besluiten die gladiolen te laten en voor de Hello Kitty te gaan :D Waar moeten we zijn? We besluiten de menigte maar gewoon te volgen. Eerste toko die bier verkoopt maken we onze eerste stop. Foto laten maken door de barkeeper en deze naar Rebecca gestuurd zodat ze weet waar ze op moet letten bij binnen wandelen. Haar reactie is; Ik moet nog 3 uur!!!! Ah, dan kunnen we nog even neer strijken met een biertje en laken vol kladden met Hello K
 |
| De allermooiste schenen, 200+ km in de benen |
itty die ons regelt een kopstoot geeft. En dan komt het moment van de juiste straat op zoeken en wachten. Het is feest! Dat is duidelijk. Marjon en ik willen wel een beetje gezellige muziek en gaan bij een stem ala Joe Cocker staan en berichten dit ook door naar Rebecca. App zegt: nog een uur. Zoveel mensen die met toch een flinke tempo binnen komen. Marjon en ik turen naar de mensenmassa met een biertje en patatje. Appen nog een keer naar Rebecca en wachten nog even en kijken nog een paar keer naar de app. Kopen nog even bier voor Rebecca. Maar dan wordt het spannend. Nog maar 10 minuten. We gaan vooraan staan en houden de Hello Kitty omhoog en plaatsen laken nog even wat strategisch aan het hek.
 |
| Medaille! |
En dan ineens... zegt de app dat ze de finish heeft bereikt. *stress* "What???? Nee!! Hebben we haar gemist?? Kan niet, onmogelijk.. Toch?" Er komen wel erg veel mensen langs, zouden we haar dan echt niet hebben gezien??? Minuten lang zitten we in de stress en herhalen we de woorden : "nee, kan niet, toch? Zal toch niet?" Maar ineens zien we Rebecca. Na wat omhelzingen en wat emoties her en der besluit Marjon, terecht, dat we de laatste meters met haar mee gaan. Of het nou mag of niet... Dus we klimmen over het hek en lopen de laatste meters met haar mee. Ze vertelt dat ze ons gespot had door de Hello Kitty ballon. Ze is natuurlijk vol van verhalen van haar onderneming en langzaam aan komen die verhalen ook. En dan is de finish daar. Natuurlijk nog even op de foto.. en dan door naar uitscannen en medaille op halen. We ploffen nog even neer in de schaduw. Nemen nog wat bier en kletsen nog even verder en genieten van het moment. Hello Kitty zit heerlijk in de weg, zoals de hele middag al, en deelt her en der nog een kopstootje uit... Hello Kitty is, na wat tussen benamingen, inmiddels gedoopt tot "K#t kat" :D
@ Rebecca: Ik ben echt super trots op je dat je de 50 km route alleen hebt gelopen. Een geweldige prestatie! En dat als debutant!! Wauw!!!! Bikkel!!
En misschien gaan we volgend jaar samen. En misschien met nog meer... Marjon doe je mee?
 |
| Kijk nou, maar 1 blaartje! Lieve voetjes |
Tja en eenmaal ingeschreven op de zevenheuvelenloop kan ik natuurlijk niet meer terug. Dus moet ik wat gaan doen aan mijn conditie. Deze is inmiddels niet heeeeeel erg slecht meer, maar is absoluut bij lange na niet goed genoeg. Ik denk dat ik er goed aan doe om ook wat algemenere conditie op te bouwen wat me zeker zal helpen bij heuveltjes bij de loop in november. Dus ik dacht... Laat ik bootcamp eens gaan proberen. Ik heb me ingeschreven voor een proefles. Even kijken of het wat voor me is.
Ik heb het echt gedaan... Ingeschreven voor de 7 Heuvelenloop 15 km 2014.
Marielle heeft natuurlijk een tijd in Tanzania gezeten en heeft (logisch) niet getraind in die tijd. Nu net weer begonnen maar dan met de AB's Challenge en rustig aan gaan we naar een tussendoel trainen. En dat is gesteld op 26 km wandelen in september. Marielle kwam met dit idee al in Tanzania, want ze werd door Simone gevraagd of ze mee ging wandelen. Dus we gaan met z'n 3e 26 km wandelen 20 september. Yeah, zin in!
Lisa
5: Gijssie had er minder zin in vandaag. Bij sit ups kwam hij wel even onder mijn hoofd staan, maar vertrok ook weer ipv liggen onder mijn hoofd. Wel heeft hij mijn reflexen getest tijdens mijn training door een kussen op mijn hoofd te droppen tijdens mijn crunch. Daarna heeft hij van 30 cm afstand naar me zitten staren. Goed, door zijn taferelen heb ik dag 7 gedaan ipv 6. Ahja, morgen een makkie ;)
10:Geen Gijsie! Hij ligt in coma op de stoel nog geen meter van waar ik de oefeningen aan het doen ben. Ik heb hem er later even goed op aangesproken. Dit gedrag kan niet ;)
Waarom die wandelschoenen? Rebecca loopt vandaag 50 km. En ik kan niet mee omdat ik natuurlijk Marielle welkom wil heten op Schiphol. Maar ik weet wel waar Rebecca ongeveer heen gaat. Ik bericht Rebecca dat ik richting Ermelo kan gaan. Ik berichte haar via whatsapp/sms en poogde haar te bellen, maar ze neemt niet op. Toch zet ik door, op de fiets terug naar station Overvecht en ik mis net de trein. Balen! Maar, Rebecca bericht terug. Verrast dat ik onderweg ben, maar wel blij :) En met de vraag of ik ook een bakkie soep lust. Dus ik kon instappen in de trein naar Ermelo. Rebecca is namelijk 2 uurtjes later vertrokken dan gepland en mijn vertraging is dus prima eigenlijk. Sterker nog, ik ben wat vroeg in Ermelo. Ze geeft het adres op van haar ouders en ik ga daar heen. Ontmoet haar broertje en haar moeder en krijg een heerlijk bakkie koffie terwijl we op Rebecca wachten. En dat duurt niet lang. Rebecca heeft al 26.1 km in haar benen zitten bij binnenkomst!!! Ze is halverwege!
Haar moeder heeft een heerlijke mais/broccoli soep gemaakt, zit er echt even van te genieten voor dat we op pad gaan. Haar broertje is ook zo een sportief type en verteld over zijn plannen om met zijn vader volgend jaar de elfstendentochtroute te fietsen. Wauw! Sportief allemaal hoor! En grensverleggend... Al snel gaan Rebecca en ik op pad. Plan is om bij Nijkerk even een break te nemen en dat doen we ook. Alleen is de kroeg dicht dus lopen we door naar ijssalon. Beiden nemen toch eerst een bakkie koffie en daarna pas een heerlijk ijsje. Onderweg bedenken we dat dat ijs genoeg reden is om nog eens die kant op te wandelen. Als we Amersfoort bereiken zijn we beiden blij. Ik ben vooral blij dat Rebecca de 52 km goed heeft doorstaan, wat klachten aan haar knieholte (en bikkel dat ze is gewoon door lopen) maar meer ook niet, en ik denk dat ze de 4*50 gaat halen! Ze wilde ook nog wel even met me mee naar het station, maar dat zou stiekem de teller op 56 km gaan zetten, dat vind ik toch een beetje overdreven. Heel lief, maar ik vind het station wel ;) Rebecca moet vooral lekker in de parkeerstand gaan na die 52 km vind ik...
