zondag 29 maart 2015

Fjoertoer maart 2015 42 km




Onze reis begint een dag eerder.. Om 21:00 worden we al verwacht op de Passaat. Een klipper van 33 meter lang en 6 meter breed. Rebecca en ik zijn mooi op tijd. Maar waar ligt de Passaat toch? Zo in de avond in de haven.. Je krijgt dan toch een beetje een Penoza gevoel zoals Rebecca dat zo mooi omschrijft... Er staan een paar mannen op een boot, Rebecca rolt haar raampje van de auto naar beneden en spreekt ze aan en vraagt de weg. "Oh, kijk nou, 2 vrouwen in de auto!" Roept er een van die mannen. Scherp opgemerkt heren... Maar gelukkig weten ze ook te vertellen waar de Passaat ligt.

De gasten blijken allemaal erg sportieve types te zijn.. Echter zijn Rebecca en ik de enige die de 42 km gaan lopen. Gek genoeg was meer dan de helft alleen al marathon lopers. Een bestuur van een Marathon zit ook aan boord. Een moeder en dochter.. Een paar vriendinnen.. Best een aantal mensen blijken ook de Nijmeegse een keer te hebben gelopen. Een bijzonder stel bij elkaar. Wel is duidelijk dat Rebecca en ik toch wel de jongste van de gasten zijn.
Rebecca en ik verblijven in een 2 pers hut. Dat is toch wel zo klein dat als Rebecca en ik tegelijk in de hut staan dan is de hut vol. Die paar borrels zorgt er waarschijnlijk voor dat zoiets zoals claustrofobie niet een rol gaat spelen.
Zaterdag ochtend om 10:00 vertrekken we. De zon laat zich vlak voor vertrek nog even zien. Nog net genoeg voor een foto moment, want de voorspelling is toch wel dat de rest van het weekeinde vooral bewolkt is en veel zal gaan regenen. Daarbij tussen de windkracht 6 en 8 en een gevoelstemperatuur van 0. Voor zeilen eigenlijk perfect weer, beetje jammer van de regen.

Ik blijf dat leuk vinden, beetje aan de touwen hangen en dat daarmee zoveel gebeurd.. Beetje jammer wel dat ik een verkeerde beweging maak en dat mijn knie lastig begint te doen. Er is 1 persoon die dat op merkt. ik wuif het weg alsof er niks is. Ik hoop maar dat het niks is, immers moet ik vandaag nog 42 km wandelen.
Op Terschelling moeten Rebecca en ik nog even de stempelkaarten ophalen. En wat een vies miezer weer zeg. BAH. Duidelijk is dat we in de complete regenpak outfit zullen moeten gaan wandelen. (lekker benauwd)
Rebecca en ik hebben net genoeg tijd om nog even een hutspot naar binnen te werken met heeeel veel ui voordat we vertrekken.



Het is nog even droog. Ik heb net iets te veel lagen aan en ik trek dan ook mijn vest van mijn jas uit en bind die om mijn middel. Door bosgebied, door de duinen en door mini dorpjes. En dan begint het te regenen... Rebecca en ik bikkelen door en al die mensen die de 42 lopen ook ... het is zes uur in de avond en tijd voor een koffiemomentje. Na 3 uur wandelen doen we dat eigenlijk altijd. André wil natuurlijk weten hoe het is en ik bericht hem: "Koud...nat.. Wind en wie had die hutspot met zoveel uien bedacht? Nog meer wind.." Na de koffie stappen we naar buiten en zien we geen enkele wandelaar! *asjemenou* Het geeft een raar gevoel... Maar, we gaan gewoon door, we hebben immers een kaartje en dan rijdt er een auto ons tegemoet. De chauffeur stopt en vraagt aan ons of we problemen hebben. Ik heb inderdaad wel een probleempje met mijn knie, maar dat is geen reden dat we wat achter lopen, dus ons antwoord is dan ook stellig: nee! En moeten er ook wel om lachen. Bij de eerste stempelcontrole denk ik dat ik moet stoppen, maar ik wil niet stoppen. Door het losse zand is het niet te doen. Zo een tocht heeft ook beperkte tijd en als er los zand ligt dan halen we de 4.5 km pu gemiddeld gewoon niet. Maar opgeven is geen optie. Ik hoop gewoon op betere ondergrond wat verder op. Echter weet ik wel dat de stranddeel nu er aan komt volgens de kaart..



Na totaal 5 uur 26.45 km stopt mijn horloge... Batterij leeg.... En dan zitten we op dat lange stuk. Dat mega lange strand stuk, (gelukkig geen losse zand). Rebecca verliest haar pet (pet met lampje Het is inmiddels al donker namelijk) door de wind, die waait richting zee. Er achter aan gaan heeft geen zin. Geen idee hoe hard of langzaam we gaan. Het is een pittig stuk. Communiceren is ook wat lastig met deze wind. Ik ben o zo blij dat het in ieder geval niet meer regent. Mijn vest is door en door nat en die kan ik niet meer aan. Ik twijfel of ik niet net te weinig aan heb, maar ik heb het net niet koud... Ergens in de verte zien we groot vuur. Ik vraag me af of dat het eindpunt is of dat dat een punt is dat we van het strand af gaan... Maar als ik het kaartje goed in mijn hoofd heb is dat een punt waar we van het strand af gaan en dan moeten we nog eh? 10 km? Ongeveer. En dat klopt...  Vlak voor het grote vuur vraag ik aan Rebecca: "Doe je 't  nog?" Waarop zij zegt : "Ben al 4 keer dood gegaan"
Van het strand af... Dat stuk is wel het mooist wat betreft de aankleding. Mooie lichtshows en leuke optredens. Maar we hebben er maar weinig oog voor. Het is voor ons doorkachelen. Iedereen gaat steeds in de remmen voor ons of snijden ons af. Pad is niet fijn, veel plassen regenwater en het pad is niet mooi vlak en is maar smal. Zo nu en dan komt er bij mij dan een gevloek uit als ik weer eens een pijnscheut vanuit mijn knie krijg. Alle afstanden lopers zijn ook bij een gekomen op dat stuk en het is daardoor ook extra druk
Bij elke bocht vragen we ons af of we er dan toch bijna zijn, maar met de wetenschap dat eindpunt bij de vuurtoren is weten we dus eigenlijk ook bij elke bocht dat dat nog niet het eindpunt is.... Maar eindelijk zien we 'm!! En om 00:00 lopen we dan ook over de finish. En wat blijkt... We zijn op zeer korte afstand van de boot!
Twijfeltje of we bij de vuurtoren in de buurt een borrel gingen drinken of op de boot. Maar voor ons beiden klonk de boot wel een stuk warmer.
Bij binnenkomst in de boot krijgen we een warm applaus. Ze feliciteren ons met onze prestatie. Er wordt gezorgd voor een wijntje en verhalen worden gedeeld
Iedereen die de Nijmeegse hebben gelopen zijn het er mee eens... Dit parcours is veel pittiger dan een dag van 50 km Nijmeegse. En met die geruststelling kon ik lekker gaan slapen. De Fjoertoer is een goede training geweest.
Zondag ochtend 10:00 vertrekken we... Terug naar Harlingen. Met een windkracht 7 gaan we dan ook lekker schuin met de boot. Koffiepot over de vloer.. kopjes en bestek over de vloer en paar die wat last hebben van hun maag.. Dre bericht nog dat we aan het zigzaggen zijn.. Blijkbaar is de boot te volgend ergens on line. Ik ga nog even aan dek om te genieten. Echter moest ik ineens even bukken omdat er een balk voorbij waaide. Door mijn vlotte zak actie besloot ik maar even te blijven zitten. Eerlijk gezegd had ik ook geen keus, mijn knie zat gevouwen en kreeg die niet zomaar weer recht ;) We waren vlot weer in Harlingen. Nog anderhalf uur naar A'foort. Een mooie verbinding naar Utrecht.
Dre heeft Gijssie al op de hoogte gebracht dat de bank gereserveerd is voor mij vanavond... Benen omhoog, wijntje erbij, kat op schoot en bij kletsen met Dre. Dat is mijn avond ;)






vrijdag 6 maart 2015

Maarssen-Utrecht wandelroute van 23 km

Het blijft niet mijn hobby om vroeg op te staan. Zo ontwakend uit mijn slaap vraag ik me toch af wat voor een raar geluidje dat was.. "oh ja, mijn wekker" Dit keer realiseer ik me wel dat de wekker goed ingesteld staat..  Sweety loopt voor de zekerheid nog even langs me om te checken of ik echt uit bed ben.. 
Blaar en drukplekken (hoog risico op blaren) met compeed beplakt en als ik mijn schoenen aan trek denk ik: "Oh, dat is best te doen"
Op naar Maarssen. Wel denk ik even dat de NS weer lekkere vertraging gaat geven, maar ik heb een vertraagde trein en daardoor ben ik eigenlijk best vlot. Komt goed uit, kan ik nog net even ontbijt en koffie scoren!
Rebecca heeft iets vertraging, maar even samen koffie leuten voordat we een aansluiting hebben is een relaxte start van de dag.  Toch een beetje een vreemd gevoel. Maarssen, daar waar ik even heb gewoond... Het is toch wel veranderd in iets van 15 jaar tijd. Maar veelal kan ik gewoon op geheugen nog lopen :) Bij slot zuilen ben ik even in de war, leek in eerste instantie op Haarzuilen, maar ik zie ineens de kleine tuin en daarna het dorpje en dan besef ik dat het een andere slot is. Ahja, kom er ook niet dagelijks.. Vond het wel al te dicht bij huis LoL Maar vorig jaar natuurlijk wel hier geweest met huwelijk van collega van Dre..
Muntthee. Water met een takje...
Het is een echte home run. En zo voelt het ook. We hoeven veeeel minder op de papieren te kijken dan gisteren. Oke, zo nu en dan wel even checken. Pak zo nu en dan net een ander straatje, maar zijn geen schokkende veranderingen. Eigenlijk is het ook leuk om zo in de achtertuin van Overvecht beetje te wandelen. We lopen dan ook in totaal 23 km vandaag. Ietsjes minder dan gisteren, maar we moeten ook een beetje zuinig zijn op ons zelf. De opbouw naar de 50*4 is begonnen.

donderdag 5 maart 2015

30 km Waterliniepad. Weesp-Naarden Naarden-Nederhorst den Berg

De wekker gaat en ik zet 'm uit. Vast en zeker per abuis nog aan laten staan van een vorige keer dat ik een wekker nodig had. Ik zet de wekker daarom ook uit en draai me om om vervolgens 10 min later door mijn sweety te worden gewekt. Ik moet van ver komen en ben dan ook traag. Dat trage zet zit voort als ik naar de trein ga, ik mis de trein dus ook. Dan de volgende trein, die heeft 5 min vertraging, en dus mis ik mijn aansluiting. Reden vertraging bleek dat ze geen machinist hadden op de tijd dat ze moesten vertrekken... Uiteindelijk lukt het me om Weesp te bereiken en daar staat Rebecca klaar met een cappuccino, de held van vandaag.
Al snel komen we er achter dat een "enkel" de stijl na 35 meter rechts schuin aan houden en na 10 meter links aan houden" beschrijving eigenlijk beetje onhandig is. Een goede kaart was beter geweest... We lopen dus ook verkeerd. Maar zo flexibel dat we zijn passen we het aan om op zelfde punt aan te komen. Dat is vaak even de telefoon om advies vragen (google maps) maar we bereiken dan ook Naarden via een andere route. Onderweg zie ik nog een reiger vlak langs ons vliegen en Rebecca lijdt er onder door mijn enthousiasme. Onderweg was weinig koffie te vinden, maar in Naarden zien we een snackbar en die verkoopt ook koffie. Koffie en een luch :)
 Van Naarden naar Nederhorst den Berg. "waarom klinkt me dat zo bekend?" zegt Rebecca. Tja, we wandelen nog wel eens wat, dus vast en zeker door heen gewandeld is mijn simpele antwoord. Onderweg blijven we toch afvragen waarom dat zo bekend klinkt. We maken een extra stop bij de molen. Een sfeervolle restaurantje in een molen. Doordat we van de route zijn afgeweken vragen we ons zelf af of we nog wel dezelfde afstand hebben gelopen als beschreven. Kwa uren lopen zou het toch ongeveer moeten kloppen.
We lopen net Ankeveen uit en ineens herkennen we beiden waarom het zo bekend klonk "Nederhorst den Berg" Dat is het dorpje waar we altijd koffie scoren als we de route naar Hilversum doen. Nu weten we wat voor een route we nog moeten. Of dat nou beter is dan een onbekende route wordt ons onderweg niet helemaal duidelijk.
Bij de bushalte aangekomen komen we tot het besluit om niet morgen te starten in Nederhorst den Berg om de groundhog day gevoel te voorkomen. We slaan een stukkie over, we gaan vanaf Maarssen een stukje lopen richting Nieuwegein. Homerun
Vandaag is voor mij een bijzondere dag. Ik heb namelijk een blessure aan mijn heupen (gehad?) en loop al een paar weken bij de fysio daarvoor. Vandaag heb ik de hele route zonder last van mijn heupen te hebben gelopen en ook daarna voelt het nog goed aan (klopt even op hout)
Wel heb ik net op de terugweg zooitje compeed ingeslagen. Ben bang dat ik wel 1 a 2 blaren heb gelopen..