2 uur... de wekker... Roze woensdag, dus ik trek mijn roze outfit aan... Nog even iets echt roze gescoord op maandag in Nijmegen. Mijn sweety meld zich ook weer, die heeft de wekker ook gezet om me succes te wensen. Vandaag rij ik met de mannen mee, Evan en Marc, naar startpunt, dat is een stuk relaxter dan met de bus. Vandaag was het de eerste stuk even kiezen op elkaar. De blarenprikker had nog zo gezegd dat ik er nog wel last van zou hebben. Nou, dat klopte ook.. Maar.. ik weet nu wel wat ik de komende dagen nog kan verwachten aan pijn bij de opstart. Het is te doen. Wederom vaart er in. Rebecca waarschuwt me voor een saai lang stil stuk waar het beste moppie muziek werkt en verstand op nul en blik op oneindig. Zo gezegd, zo gedaan. Man wat een lang stuk zeg! Beetje achter politie aan hobbelen voor een lekker ritme (wederom voor mij net wat aan de snelle kant) Ik ben dan ook erg blij op het moment dat Rebecca sokken wisselen aan geeft . YAY, zitten.... Schoenen uit... sokken uit... Even voetjes laten drogen,...En even appen met mijn sweety En alle berichten lezen van iedereen en proberen wat te antwoorden. Het zijn er te veel om allemaal te antwoorden. Ze doen me wel erg goed. En dan gaan we uit de lus (van de 10 km extra voor de 50) en daar wachtte 1tje van de 40 km (Lianne) van de groep op ons. Zij heeft haar zusje achter moeten laten die niet met haar mee kon in haar tempo. Het is heel naar, maar je moet niet te lang stil zitten, want dan koelen je spieren af met alle gevolgen van dien. Ook moet je binnen een bepaalde tijd binnen zijn. Haar zusje, Anouk, had veel problemen met blaren en ik snapte er alles van. Ze komt dan wel aangewandeld, maar precies toen wij weer in de benen moesten. Ze had het dan wel zwaar, maar ze liep ondertussen toch door op haar eigen tempo. Bikkeltje. Met z'n 3e lopen is anders, net iets meer op zoek naar de ander, maar gaat eigenlijk prima.
Ik weet niet meer waar we zijn, zo erg, maar het is wel o zo fijn. Rebecca heeft een vriendin die in een dorpje aan de kant staat toe te juichen. Voor ieder een stoel en voor ieder een koude Jilz!! OOOOH.. genoten! Nog iets van 10 km te gaan, dus de teva's gaan weer aan ;)Meteen beiden gewaarschuwd dat ik ietsjes minder hard ging op die dingen, vooral inhalen ben ik op teva's minder goed in. Maar wonder boven wonder hou ik ze bij. Met verbazing naar ze zitten kijken hoor, zo een hoog tempo en nog zitten appen-bellen. Dre zei al dat ik in de leer moest bij Rebecca daarvoor. Ik ben veel te bang dat ik daardoor langzamer ga of dat ik struikel.. In de dorpjes is het leuk om te wandelen. Het is er dan ook feest en zo wordt ik afgeleid van alle pijntjes en is het genieten geblazen. Er valt veel te zien en geregeld muziek. "met bloed zweet en tranen" is er 1 die we veel horen of de "YMCA" waarbij we natuurlijk trouw de handen in de lucht gooien en de letters uitbeelden massaal. Ik begin de Nijmeegse steeds meer te begrijpen. Dit doe je niet even en het is werkelijk waar een feest in elk dorp. Een bijzondere ervaring.
Bij de finish van deze dag wachten we op Anouk die het zwaar heeft onderweg. Ze blijkt toch door te zijn gelopen en ze komt op tijd binnen! Echter kiest ze er voor om de volgende dag niet te starten, ze vind het genoeg zo.Vloeken en mopperen is toegestaan tijdens deze dagen zegt Rebecca, iedereen snapt je en ervaart ook het zelfde in meer of mindere maten. De meest originele serieuze gemopper die ik hoorde die dag was: Ik heb zelfs blaren onder mijn oksels! Terug op de camping worden we weer erg goed opgevangen! Eten is erg lekker en ik eet volgens mij voor 2. Volgens mijn app hebben we op 1 dag 3500 calorieën verbruikt. Dat is bijna niet bij te eten onderweg... De man van Lianne komt speciaal voor haar om haar blaren te verzorgen. Hij is echt een schat, hij heeft die van meerdere lopers behandeld, ook die op mijn grote teen... Vroeg douchen en slapen... wekker gaat om..... 2 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten