Wandelingetjes: Zombierush

Gisteren toch stiekem een blaartje gelopen en vandaag hardloopschoenen aan moeten. Euh, dat gaat toch niet zo soepel als dat ik had gehoopt. Ik doe toch maar een compeed er op ;) .
Het is een endje rijden. Soerendonk is niet om de hoek.. Ik twijfel heel erg of ik mijn telefoon wel of niet mee zou gaan nemen tijdens hardlopen, want het parcours is immers ook met obstakels.
Ik neem een besluit... Ik neem 'm mee. Even nog een sloot koffie naar binnen gegooid. "Die koffie is goed plan Paula!" Koffiejunk dat ik ook ben.

Even 5 min opwarmen en dan gaat het los. We zitten in groepen ingedeeld voor een wave start. gelukkig zitten we alle 3 in dezelfde groep. Wel zo gezellig. We dragen ieder 3 lintjes, die staan voor leventjes en de zombies proberen je lintjes af te pakken.... De start is meteen klim en klauterwerk. Een stelling op en af klauteren en een stoot hooibalen op en af en dan begint het wel creepy te worden. Zombies.We zien een paar erg jonge kids die alleen mee doen zonder supervisie. Eigenlijk heel automatisch nemen wij hun onder onze hoede en hobbelen we verder op een trage snelheid, alleen sprintjes daar waar zombies zijn.

Sprinten is nooit mijn ding geweest en dat blijkt nu ook maar weer eens. Na 1 km ben ik bek af en heb ik geen lintje meer aan mijn riem over. Ik ben dus een infected one, gelukkig ben ik niet de enige, wij alle 3 zijn binnen een km alle lintjes al kwijt. De zombies gaan er erg hard op. Ze staan je op te wachten op het pad en eigenlijk is het hard er aan voorbij rennen enige wat je kunt doen, maar ze zijn wel erg snel hoor.

Nieuw doel is toch wel de kids "in leven" te houden, dus zorgen dat ze lintjes over houden door de zombies af te leiden. Ook leuk :D Ik sta op een moment met een zombie oog in oog. Ga ik links om of rechts om. Dus ik zeg: "Daar staan we dan". Zegt ze heel droog: "Gaan we knuffelen?" Nou, echt waar, bijna! Maar ze was me toch te creepy daarvoor met haar witte ogen, witte gelaat en bloederige mond. Tijdens de run hoor ik mijn foon nog af gaan. Lekker een deuntje van Kill Bill terwijl de zombies op de loer liggen in het bos. Gaf een grappig sfeertje. (Rob, sorry, maar ik heb even niet opgenomen)

Kruipen, lopen, rennen en klimmen, eenmaal einde in zicht ben ik toch wel blij.

Bij de eerste km heb ik al een blessure gelopen die me de rest van de run me in de weg heeft gezeten.... En als ik af koel dan zal het nog erger gaan worden. Kortom, heb ik weer lekker voor elkaar zo krap 2 weken voor de 7 heuvelenloop... *zucht* Maar.. Ik weet dat ik de 15 km kan... Nu maar hopen op een tijdig herstel.