7 Heuvelenloop

Zaterdag zijn we al naar Berg en Dal gereden want we hebben een weekendje weg gepland. Een hotel met luxe, een whirlpool en een regendouche, ruime kamer grote tv en een prachtige uitzicht op bos. Wat willen we nog meer?
Zondag ochtend. Ik wordt wakker en hoor het al regenen. Bah. Daarbij heb ik last van mijn keel, ik ben aan het kwakkelen :( Maar ik heb hoop, van de week trok het ook bij. Veel groenten en vitamine C ;)
We besluiten met de taxi naar Nijmegen te gaan. Lekker makkelijk en geen gedoe met parkeren.
Het is koud en nat. Voor de zekerheid veel lagen aan zodat ik het niet koud heb. Samen met Dre kijken we naar de eerste groep die vertrekt en dan is het tijd om startblok paars te gaan zoeken. Dit is de laatste groep die vertrekt en daar hoor ik bij. Ik ben immers niet zo snel ;) Zo leuk, ik ontmoet 2 collega's daar en de start doen we samen. Loes die gaat er al snel vandoor, we zwaaien haar nog even uit, zij heeft een iets snellere tempo dan ik. Eric en ik gaan samen verder. Eric heeft normaal gesproken natuurlijk een veel snellere tempo, maar zijn doel was een pace van 7 aan houden en ik vind dat eigenlijk wel ontzettend gezellig en wat blijkt, halverwege heb ik het gevoel dat hij voor mij als haas fungeert (zo constant op pace van 7, heel erg knap!) en ik heb "houvast"daardoor. Omhoog ga ik wel ietsjes trager, maar heb hem wel in mijn vizier (5 a 15 meter tussen ons in) en heuveltje af probeer ik die 5 a 15 meter weer goed te maken. Het is druk, op 1 pad is het ook smal en wordt ik afgesneden en men haalt rechts in. Niet handig, maar ik overleef het allemaal.
Ik vertel Eric rond de 9 km dat het hotel waar ik verblijf op de 10 km zit en dat ik daar kan afslaan als ik denk het niet te halen. Het is een pittige klim, ik denk wel de pittigste en boven op de heuvel is het hotel. Eric loopt 15 meter voor me en ik roep trots naar hem: "ik ben niet afgeslagen"
Daarna vraagt Eric wat mijn maximale aantal km is. Ik geef schoorvoetend toe dat dat 11 km is. En dat op vlak terrein. Heerlijk positief zegt hij dat ik dan sowieso een persoonlijk record zal verbreken vandaag.
Ik geniet van de omgeving, vind het ontzettend leuk dat men aan de zijkant staan aan te moedigen. Nu begint het een beetje op te raken. Ik heb Eric 15 meter voor me en ik kan niet meer iets sneller gaan om weer naast hem te gaan lopen*. Eric neemt nog even een sprintje, dat is ook heerlijk zo aan het eind van een run, maar ik ga ietsjes gas terug nemen**. Ik kijk om me heen, probeer Dre te spotten, maar ik zie hem niet. Bij de finish staat Eric op me te wachten. Ik ben ontzettend happy. Niet alleen gehaald maar naar mijn gevoel ook goed gedaan (niet stukjes omhoog gewandeld tussendoor of dat soort dingen en toch behoorlijk zelfde tempo weten vol te houden tot de laatste paar km) Het was ook een gezellige run :D We halen onze beloning op, de medaille. En dan zie ik Dre, hij kijkt vol trots naar me.

Zo, tijd om die whirlpool eens in gebruik te gaan nemen, goed voor de spieren

* Ik blijk op dat stuk de snelste kilometer te hebben gelopen van de 15km.
**Bij finish voelde het als gas terug, maar dat bleek nauwelijks zo te zijn.

Officiële 7Heuvelenloop foto :D